Nie zdążyłam uchwycić...ale nie wypuściłam z rąk....
Straciłam moje maleństwo...nie zdążyłam złapać go jeszcze, a już go nie było. Opłakałam żal, znalazłam jakąś wilczą część siebie, dziką tęsknotę. Podnoszę głowę wysoko i czuję świeży wiatr. Gdzieś tam, zaczyna się dla mnie nowy czas...czas nadziei i wielkiej, niezłomnej wiary. .